باد شرطه
کشتی شکستگانیم ای باد شرطه ... باشد که باز بینیم دیدار آشنا راباد شرطه
کشتی شکستگانیم ای باد شرطه ... باشد که باز بینیم دیدار آشنا را
کوچ
غزالی که صید دلم کرده بود
و یک عمر دین و دلم برده بود
عزیزی که تا لب ز لب میگشود
مجال غم و غصه دیگر نبود
قرار از دلم برد و پیمان شکست
و تیر کلامش به جانم نشست
نشست و غزل خواند و شعری سرود
ردیفش همه ذکر یک واژه بود
شراری به جانم زد و زود رفت
و آن واژه این بود: (بدرود)
( )... رفت!!!
ادهم 2/5/92 ... نماد ...
تو آرامش بوی نمناک خاکی
... در وقت باران ...
نسیم دل انگیز رویشگرصبحگاهی
... در سبزه زاران ...
تناور درخت سرافراز پاینده ای با صلابت
... به خاک بیابان ...
چنان شمع تندیس صبر و سکوتی
... جانت فروزان...
نماینده جمله خوبان،که داری
... فروغی ز یزدان ...
ادهم
عاقبت
دل بیقراری می کند
در خویش زاری می کند
چشمم پرستارش شده
او نیز یاری می کند
باران اشکم می چکد برگونه می گوید:دلا
آرامشت را حفظ کن
تا راز مانَد در خفا
در صید آن آهوی وحشی خو بیا و دام شو
از غمگساری دست بردار و کمی آرام شو
گر بخت همراهی کند
قدری مدد کاری کند
ناگه گرفتارت شود
او نیز بیمارت شود
در دام اشعارت فِتَد
یارت شود یارت شود
۱۰/۲/۹۲ ادهم
بغض غریب
گل رفت و این گلستان دیگر صفا ندارد
بغض غریب بلبل گویا دوا ندارد
قلبم شکسته یارب آرام جان من کو
پشتم دوتا شد از غم پس تکیه گاه تن کو
کو آنکه بودن او برهان بودنم بود
کو آنکه دست گرمش طوقی به گردنم بود
ماهی منیر بودم همواره روبرویش
حالا چگونه باشم فارق ز مهر رویش
میرفت و اشک دیده بر گونه ام روان بود
با من نبود دیگر معشوق دیگران بود
5/4/92 ادهم
خواهش دل
پس از مرگم بیا برخاکم ایدوست که دیدارعزیزت سخت نیکوست
به دست خویش و ویران کن مزارم تسلایی بده بر حال زارم
بکش خنجر بدران سینه ام را ببین قلب چنان آیینه ام را
دلی را بین که خون شد از جفایت اسیری بین که مجنون شد بپایت
نظر کن نازنین تا گرم گردد تپش گیرد بلرزد نرم گردد
به قاب مهر،ِ دوراز کینه اش کن دوباره بی غبار آیینه اش کن
چنانچه شایق رخسار ماهی بیا گاهی فکن در وی نگاهی
91/8/1 ادهم